Archive for stycznia 2017

Pamiętacie jak pisałam w ostatnim poście, że teraz nadszedł czas odpoczynku? I wyobraźcie sobie, że zaraz potem posypało się mnóstwo spraw do załatwienia NA JUŻ. I w dodatku dziecko mi się przeziębiło i cały odpoczynek poszedł w łeb. No ale powiedzmy, że coś tam więcej tego wolnego było niż przed świętami, choćby z tej przyczyny, że mąż miał urlop i przejął część obowiązków nad dzieckiem. Tylko po raz kolejny przekonuję się, że nie można się głośno przyznać do tego, że jest ci dobrze:)

Te ostatnie dwa tygodnie zleciały mi jak z bicza strzelił. Niby mniej obowiązków, niby więcej czasu wolnego ale tak wybiłam się z mojego rytmu dnia, iż miałam wrażenie, iż czas dosłownie przecieka mi przez palce. A kiedy nic kreatywnego nie robię, a dni zlatują mi na niczym, zaczynam się złościć. Może więc dobrze, że od poniedziałku wszystko wróciło do normy?

***

Miałam nie robić podsumowań i postanowień noworocznych, ale ostatnio spojrzałam wstecz do moich postów dokładnie sprzed roku (możecie o nich poczytać tutaj) i pomyślałam sobie, że, i podsumowania, i postanowienia czy chociażby przygotowanie sobie zarysu planu na przyszłość, a potem sprawdzenie, co z tego udało się zrobić, a co nie, jest bardzo pomocne, bo wprowadza ład w nasze życie.

Tak więc jeżeli chodzi o miniony rok to był on bardzo pracowity. Mój czas podzielony był pomiędzy dziecko i budowę domu i właściwie to te dwie sprawy wysuwały się na prowadzenie w ciągu całego roku. Czyli było dokładnie tak, jak przewidziałam. Myślę, że w tym roku będzie podobnie. Chciałabym żeby ten rok NIE BYŁ GORSZY od poprzedniego. Jedna rzecz mnie tylko martwi... Rok temu narzekałam na brak czasu i miałam nadzieję, że jest to stan przejściowy, ale z tego co widzę, chyba nie tak krótkotrwały i przejściowy jakbym sobie tego życzyła.

Brak czasu...chyba wszyscy na niego cierpimy ale ja wciąż szukam przyczyny tego stanu. Jak zmieścić się w dobie z tym wszystkim, co chcę zrobić? A może to nie czasu mam za mało, tylko zbyt wiele rzeczy chcę zrobić? Zastanawiam się, czy ten brak czasu to nie jest trochę moja wina? Może powinnam sobie niektóre rzeczy odpuścić? Albo czy to nie jest tak, że jestem złą organizatorką czasu? Wysłuchałam kiedyś, w jakiejś nocnej audycji w radiu, jak jakiś facet wymądrzał się i mówił, że kobieta, która nie ma czasu dla siebie jest po prostu złym menadżerem, bo nie umie delegować zadań. Litości!!! Jak mam delegować zadania i na kogo, skoro mąż jest albo w pracy, albo na budowie, a moje dwuletnie dziecko, choć od małego uczę go samodzielności, raczej nie poodkurza mieszkania, ani nie przygotuje sobie samo obiadu. Może kiedyś, jak dziecko podrośnie, wybudujemy dom, będzie łatwiej, ale póki co, myślę, że w tym roku jeszcze tego czasu będzie mi bardzo brakowało.

Tak już jest, że często czas zmusza nas do wybierania pomiędzy rzeczami ważnymi i... bardziej ważnymi.

Czy w ogóle można wygrać walkę z czasem? Można spróbować go trochę oszukać, można z nim walczyć, ale raczej z nim nie wygramy. On i tak upłynie. Jedyne co naprawdę możemy zrobić, to dobrze go spożytkować. Dobrze przeżyć swoje życie. Ale myślę, że to także oznacza, żeby sobie czasem umieć odpuścić. Przestać nieustannie się spieszyć, bo gdyby się tak zastanowić, to okazuje się, że wiele rzeczy, które zaprzątają naszą głowę nie jest wcale AŻ TAK ważnych jak nam się wydaje.
Tak więc moje postanowienia noworoczne to:
- nauczyć się odpuszczać
- nie spieszyć się nieustannie, nie spóźniać się nieustannie, nie robić dziesięciu rzeczy na raz, planować zajęcia REALNIE do możliwości czasowych oraz w miarę możliwości
- celebrować zwykłe chwile dnia codziennego bo to one czynią nasze życie szczęśliwszym.

Życzę Wam moi drodzy pięknego roku i spełnienia noworocznych postanowień:)

Z cyklu smaki zimy: rozgrzewające herbaty

Pod kołderką

Co było...co jest...co będzie?